ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΑΝΟΥ

Έμμετρο Σκωπτικό Πόνημα Πολιτικού Περιεχομένου, Σελ. 150, 17Χ24

Επικοινωνία: makpassisis@yahoo.com

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ο ¨Αι-Βασίλης περνούσε πάντα, αλλά δεν σταματούσε ποτέ…

ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

Μικρή εικαστική συμβολή στον εθνικό εορτασμό για την πρώτη επέτειο της ανόδου στην εξουσία ενός παρά φύσει πολιτικού ζεύγους. 

Το πρωτο σύμφωνο συμβίωσης που κατέληξε σε γάμο!

.

Ο άνθρωπος που έβγαζε από το καπέλο του λαγούς (με πετραχήλια)!

Λαγός με πετραχήλι στο φυσικό του περιβάλλον

.

Πανάξιος Εστί!

.

Προεκλογικώς… λέων και μετεκλογικώς χαμαιλέων!

.

ΑΙΕΝ ΨΕΚΑΖΕΣΘΑΙ

.

 

Τα εν γαστρί και εν κάρα!

.

 

.

Θεανώ:: Πολιτική Κουζίνα

.

 

Η υπουργός που με το ραβδί της εξαφάνιζε τη νύχτα τους μετανάστες!

.

«Αν κοτάς, ξαναπές θα σου ξεσκίσω τα μνημόνια…»

.

Η καραδοκούσα δεκάρα

.

ΝΩΠΗ ΕΝΤΟΛΗ: της έλειπε μόνο η… ρίγανη!

.

Συριζανό ντε Πατατράκ (όταν έδινε 17ωρες μάχες με τους Βισιγότθους)

.

Όνειρο προεκλογικών νυκτών

‘

Όπου σταθείς, όπου κι αν πας. εδώ παπάς εκεί Παππάς…

‘

Η «σκληρή διαπραγμάτευση» στο… απόγειό της!

.

Το «τρίτο» επέπρωτο να είναι και το… μακρύτερο! Βοήθειά μας…

.

Το Ροζικλαίρ ήταν… εκκλησία μπροστά στην Κουμουνδούρου!

 

Η «Κου Ουξ Κλαν» τώρα δικαιώνεται!

.

‘Οταν, κατά τη μεταπολίτευση, χλευάζαμε τον Λεβέντη, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τα… λεβεντόπαιδα που θα κάθονταν στο σβέρκο μας!

.

Εάν ο Κάρολος ήταν σύγχρονος του Αλέξη, δεν θα έγραφε το «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» αλλά τον… «ΚΑΤΑΚΕΦΑΛΟ»!

.

Μεταμνημονιακός  βαμμένος «αριστερίς»

.

Άγιος Αλέξιος ο Φέναξ:: από τις καταλήψεις στις διαλείψεις…

.

«Εμείς δεν διορίζουμε όπως γινόταν στο φαύλο παρλθόν! Απλώς τοποθετούμε τα μέλη μας, τους συντρόφους μας, τους κοινωνικούς αγωνιστές, καθώς και τους συγγενείς, φίλους ή τις γκομενοπαρέες αυτών, προκειμένου να βελτιώσουμε το εργασιακό μικροκλίμα στο ευρύτερο δημόσιο. Τα λοιπά είναι εκ του πονηρού!

«Μην τάξεις σ’ άγιο κερί, και σε γριά ματζούνι!»

.

 

ΑΙΔΩΣ ΦΕΛΛΟΙΟΙ

.

 

Υπερανθρ…ώμαλος!

Uncle Alex (Flabour)

«Va Ru Fa»: Η κατάρα των Φαραώ και των Αγορών!

.

Αχ, κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που… πάει χαμένο!

.

«Laf Azan», η Μάστιξ του ΕΥΡΩ, έτοιμος να καταλάβει το Νομισματοκοπείο!

ΑΛΕΞΙΑΔΑ

Ο Τσε Τσε της Ωγυγίας

Α Λ Ε Ξ Ι Α Δ Α
(Ο Δρόμος για τη Βενεζουέλα)

Πρωθυπουργό πιο χαλεπό
δεν είδα απ’ τον Τσίπρα:
λαϊκιστή, ανεύθυνο,
με καμποτίνου φύτρα!

Μαυρογιαλούρος με θωριά
κλεφτοκοτά ναρκίσσου
που θεωρεί το είδος του
εκπρόσωπο του ίσου!

Ό,τι χλευάζει το πρωί,
το εξυμνεί το βράδυ
και μούργα του παλιού καιρού
μοσχοπουλά για λάδι!

Ψηφίστηκε, εκλέχτηκε
και μπήκε στο μαγγάνι
εν μέσω Μπαρουφάκηδων
και βρόχων Λαπαζάνη!

Το σύμφωνο συμβίωσης
με τον Μιχαλολιάκο,
μηδέ τιμή περιποιεί
μήτε τον κάνει… Διάκο!

«Πρώτη φορά αριστερά»
με δεξιό εταίρο
(και μάλιστα ακρότατο),
συντρόφια, σας συγχαίρω!

Αν είναι, φευ, «αριστεροί»
οι κάθε είδους «-ίτσες»,
όταν θ’ ακούω «πρόοδος»
θα βγάζω… γαρδαβίτσες!

Μονοπωλείτε το «καλό»
και την «ευαισθησία»,
μιALEXIADAας και το «θα» ο άπελπις
καλύπτει μ’ ακρισία.

Νομίζω πως νομίζετε
πως είσαστε οι μόνοι
που ‘χετε… πίσω την πυγή˙
ταώς που καμαρώνει!

Πλην της Ραχήλ κι ο Σιλωάμ
θα ήταν… συριζαίος,
της συνιστώσας «ΞΑΓΝΙΖΑ»
και μάλιστα ευρέως!

Ο «ΣΥΡΙΖΑ» εξάγνισε
πολιτικούς ”φυγάδες”
που άλλαζαν το σχήμα τους
σα να ’ταν… αμοιβάδες!

Το πάλαι, οι ευώνυμοι
τους λέγαν «αποστάτες»,
μα νυν τους λένε «ήρωες
που ’ρθαν να βάλουν πλάτες»!

Στις πλάτες τους κουβάλαγαν
μία κυφή Ελλάδα
που με μια τίντα κρεμεζί
την έκαναν… λαμπάδα!

(Για τη συνέχεια κάντε κλικ ΕΔΩ)

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΣΤΟ… CIPRΩ

τσιπρόβολο

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΣΤΟ… CIPRΩ

Δυστυχώς, πέσαμε σε φωλεά κνωδάλων! Ήγουν, φωλεά αποφωλίων πολιτικών, τυχοδιωκτών, ανευθύνων, τζογαδόρων, αριβιστών, ιδεοληπτικών, εμμονικών, κομπορρημόνων, κομματολάγνων, ψευδολόγων, αέργων, περιέργων, αεριτζήδων, σουλατσαδόρων, σαλτιμπάγκων και πατριδοκαπήλων με κουκούλα ατελείωτης… λεβεντιάς και υπερηφάνεια απελευθερωμένου δοσίπυγου.

Κρίμα που δεν έγινε ακόμα ο αγωγός του Πούτιν για το αέριο, γιατί με τη μαγκιά και την κλανιά που έπεσε, τον τελευταίο καιρό, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας (και της «πρώτη φορά» αριστεράς), θα χρειαστούμε, οπωσδήποτε, ένα λούκι. Και μην φοβάστε˙ λεφτά υπάρχουν! Εκτός από τις προκαταβολές, που αφειδώς μας τις ακούμπησε ο Βλαδίμηρος, περιμένουμε και τους πακτωλούς χρυσού από τις B.R.I.C.S. Αμ, τι νομίζετε, μπρίκια κολλάμε; Κυρίως, όμως –αδέρφια, ξαδέρφια, συντρόφια και συμπατριώτες – κρατήστε ετούτο: πετύχαμε φλέβα! Και τί φλέβα! Φλέβα μαλθακίας, για να εφοδιάζουμε εφ΄όρου ζωής ολόκληρη την Ευρώπη. Ήταν καιρός να αρχίσει, επί τέλους, η εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και στη χώρα μας! Τρέμετε Γερμανοί και γερμανοτσολιάδες˙ οι τζιχαντιστές της μαλακίας ante portas!

Η λογική εάλω από του θυμικού τον κάλο! Βοήθειά μας…

 Μ.Π.

27 Ιουνίου 2015
Πανελλήνιος Ημέρα Συντονισμένου Αυνανισμού

ΑΣΠΡΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ

Στην αγορά του Αλ Χάλι-λι

ΑΣΠΡΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ

Σκοπός της επίσκεψης του Αλέξη στον Μίκη ήταν η παραγγελιά της ευρωλαϊκής ασυμφωνίας «Ο Χορός των Αγορών» για ένα νταούλι και δύο πίπιζες, στο πλαίσιο υλοποίησης της προεκλογικής δήλωσης του πρώτου «Εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν»! Το πασίγνωστο «Καλημέρα Ήλιε» αποκλείστηκε γιατί μετά από τριάντα πέντε έτη χρήσης και κατάχρησης κατέληξε να θυμίζει… μνημόνιο και νέφωση (με υπέρμετρους ρύπους). Ωσαύτως απορρίφθηκε η μεταγραφή τού «Κάρμινα Μπουράνα» σε τσάμικο για νταούλι και πίπιζα, λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων του μουσουργού Κακαρούγκα. Τους στίχους για το έργο έγραψε ένας φέρελπις στιχουργός ο οποίος υπογράφει με το ψευδώνυμο «Γιάνης Β.». Σύμφωνα με δηλώσεις του, τα ποσοστά του θα διατεθούν για την απόσβεση μέρους του δημόσιου χρέους, γεγονός που έκανε τον Σόιμπλε να ξαναπερπατήσει από τη χαρά του. Ο Γιάνης με τον απέριττο στίχο του προσπάθησε να τονίσει και το στοιχείο του “κομφορμίστικου αντικομφορμισμού”, σήμα κατατεθέν παντός κοινωνικά συνειδητοποιημένου ατόμου που σέβεται τον εαυτό του και το λάιφ στάιλ τού χώρου του. Βάση της έμπνευσής του αποτέλεσε το λαίκό τραγούδι «Άσπρο πουκάμισο» (Β.Τσιτσάνης – Ε.Παπαγιαννοπούλου, 1956). Εξασφαλίσαμε τους στίχους και τους παρουσιάζουμε:

Άσπρο πουκάμισο φορώ,
ντίαρ Αγγέλα… φως μου,
θέλεις να βάλω “Γκυ Λαρός”
ή θες το ”Ούγκο Μπος” μου;

Άσπρο πουκάμισο φορώ
ριχτό σαν… πετραχήλι˙
οι Γερμανοί τον σολομό
μου έψησαν στα χείλη.

Άσπρο πουκάμισο φορώ
σε χρεωμένη χώρα
που στέλνει έξω τα παιδιά
και τα… λεφτά με φόρα!

Άσπρο πουκάμισο φορώ
και μαύρο δεν το βάφω˙
εγώ τα «νιεν» του Σόιμπλε
στο όσχεο τα γράφω!

Άσπρο πουκάμισο φορώ
κι ας έχω στάνταρ… Γέιλ
στα πούρα είμαι Κουβανός
και Ρώσος στα κοκτέιλ!

Άσπρο πουκάμισο φορώ
κι έχω το“Πόρσε” μαύρο,
τ’ απλήρωτα διόδια
τώρα με κάνουν λάβρο!

Άσπρο πουκάμισο φορώ
κι ουδέποτε γραβάτα,
με μπουρζουάδες χώρισα
από μικρός τη στράτα.

Άσπρο πουκάμισο φορώ
σαφώς δικαιωμένος
και δείγμα της ευμάρειας
ο καψερός… Καμμένος!

Άσπρο πουκάμισο φορώ
και ζω σαν τα αλάνια˙
τρώγω το στέικ μίντιουμ
με λίγα… λαfaζάνια!

Άσπρο πουκάμισο φορώ
με πρόεδρο Προκόπη˙
ο Μανωλιός ανάποδα
εφόρεσε τη λώπη!

Υ.Γ.
Το γεγονός ότι οι αγορές δεν άρχισαν ακόμη τα μαλλιοτραβήγματα για το ποια θα μας πρωτοδανείσει οφείλεται, σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, στους εξής λόγους:

• Δεν έχουν ακόμα ετοιμαστεί οι παρτιτούρες για τον «Χορό των Αγορών».
• Ούτε οι «αγορές» είναι ακόμη έτοιμες, γιατί μόλις άρχισαν να μαθαίνουν τσάμικο.
• Και γιατί, στο κάτω κάτω, λεφτά υπάρχουν! Ήδη οι ΔΕΗ-τζήδες, απ’ ό,τι λέγεται, πήραν αύξηση ±8%!

3/3/2015

Το κείμενο σε μορφή PDF : ΑΣΠΡΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ

 

Πρόκειται για «Αγορά» που δεν ξέρει από… τσάμικο ή για «Χώρα» που δεν ξέρει από διαπραγμάτευση;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ
(Ο Αρχοντοχωριάτης του Φουλιστάν)

.

Διάβασα, σε φουλικό ιστότοπο, ότι κατά την αποφράδα εσπέρα της 17ης του μηνός Γαμηλιώνος του 1ου Μεταμνημονιακού έτους έλαβε χώρα στο ιδιαιτέρου οικιστικού κάλλους γειτονικό μας Φουλιστάν μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση: … “τη κοπή τη πίτα” της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Τριχωνίας και Παραχελωίτιδος. Μια κοπή που άφησε όχι μόνο το στίγμα της αλλά και τις… κηλίδες της, ιδίως με τον παραληρηματικό χαιρετισμό του τοπικού «άρχοντα» προς τους καλεσμένους. Ένα “κόψιμο” πριν από το κόψιμο (της πίτας), ήτοι ένα… “πρωθύστερο κόψιμο ”, όπως ενδεχομένως θα το χαρακτήριζε ο… Ιπποκράτης!

Οι παρευρεθέντες έγιναν, εκόντες άκοντες, μάρτυρες μιας πρωτοφανούς απρέπειας εκ μέρους του ανεκδιήγητου βλαχοδημάρχου ο οποίος φερόμενος δυσσεβώς, αμετροεπώς και ακατανοήτως εξέμεσεν όσο απόθεμα χολής και όξους διέθετε, βάλλοντας κατά της τιμής και της ιστορίας τής Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, ξεπερνώντας με τον συμπλεγματικό τρόπο του όλους τους προκατόχους του.

Ο ευηθέστατος ταγός (εκ του ταγαρίου ετυμολογούμενος) κατά τον (ανιστόρητο) χαιρετισμό του προς τους στρατιωτικούς και απόστρατους, αφού επιστράτευσε όλες τις εφεδρείες της… μετριοφροσύνης του για να τονίσει ότι δεν παρίσταται στην εκδήλωση υπό την ιδιότητά του ως… Μεγάλου Δημάρχου του Φουλιστάν (Grande Maire de Foulistande), αλλά ως ένας απλός, τίμιος και μοναχικός έφεδρος αξιωματικός (οποία ταπεινότης!), κατέληξε στην βαρύγδουπη επισήμανση πως ΚΑΙ… η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Εφέδρων του Στρατού θα έπρεπε να εδρεύει στο Φουλιστάν!  Σιγά, ρε Καραμήτρο!

Για μισό, περίπου, αιώνα είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς– για τα αυτοδιοικητικά χρονικά της χώρας – απογύμνωσης της πρωτεύουσας ενός νομού από υπηρεσίες και ιδρύματα που της ανήκαν δικαιωματικά και τα οποία συστηματικά κατευθύνονταν προς το αδηφάγο γειτονικό Φουλιστάν, ελέω των πολιτικών σκωλήκων που εκτρέφονταν στην κόπρο του χρόνιου μαυρογιαλουριτισμού απασών των πολιτικών αποχρώσεων. Αν ήταν η Λέσχη των Εφέδρων που λείπει από τη συλλογή του βλαχοδήμαρχου για να ολοκληρωθεί ως άρχων, έφεδρος και… άφεδρος, χαλάλι του, ας την πάρει, και μάλιστα μετά βαΐων και κλάδων από μέρους μας! Μια ακόμα μεταφορά έδρας, και μάλιστα της συγκεκριμένης, θα ήταν για το Φουλιστάν σαν την προσθήκη ενός… καπνόφυλλου στις κεντρικές αποθήκες του Παπαστράτου! Εάν αυτό δεν είναι ενδειξη βλακώδους απληστίας, τί άλλο θα μπορούσε να είναι; Εκτός και αν το θολωμένο του νιονιό συγχέει τη Λέσχη των Εφέδρων με τη… Λέσχη Μπίλντεμπεργκ!

.Πάντως, μεταξύ μας, καλό θα ήταν να την πάρουν την Λέσχη. Πρώτον, για να φύγει ο καημός του εφέδρου φουλοδημάρχου, δεύτερον για να φύγει η δική μας “αγωνία” περί ενδεχόμενης απώλειάς της και τρίτον για να προσγειωθούμε στη σκληρή πραγματικότητα! Ναι, και η έδρα των εφέδρων, όπως και τόσες άλλες έδρες και αφεδρώνες, θα πρέπει να πάει στο Φουλιστάν! Στο κέντρο του αυτοδιοικητικού συγκεντρωτισμού της… Αιτωλικής Συμπολιτείας και της Στερεάς Ελλάδας ολοκληρης! Εκεί όπου εδράζεται ο αρχοντοχωριάτικος μεγαλοϊδεατισμός, ο συμπλεγματικός επαρχιωτισμός, η ζηλοφθονία και η αέναη έλλειψη σεβασμού προς την Ιερή Πόλη για την θυσία και το μεγαλείο της οποίας έγραψε ο Σολωμός, ο Παλαμάς, ο Κάλβος, ο Γκαίτε, ο Μπαϋρον και άλλοι. Γνωστά όλα αυτά σε όλους και πολύ περισσότερο στη γειτονική πόλη, το Φουλιστάν. Όμως, ο δυσσεβής και ανιστόρητος αγροικάρχων δεν σταμάτησε εδώ! Μόλις είχε ανοίξει την βαλβίδα εκτόνωσης του εγκεφαλικού του βόρβορου ή, αλλιώς, το κουτάκι με τις μα… (… μαργαρίτες) και ιδού τι ξεστόμισε ο φουλάνθρωπος: «Το Φουλιστάν είναι η πρωτεύουσα πόλη και για όσους δεν το καταλαβαίνουν: το Φουλιστάν είναι η μισή Αιτωλοακαρνανία.»

Εξοχικότατε,
Κοντοσουβλότατε, Φρυγανελότατε,
Μυζηθρότατε και Μαλθακότατε
“κύριε” Φουλοδήμαρχε,

Έχετε παρανοήσει το εξής απλό γεγονός: Μπορεί η πόλη σας να είναι, όπως λέτε, η μισή Αιτωλοακαρνανία. Μπορεί αύριο να γίνει η μισή Στερεά Ελλάδα και μεθαύριο ολόκληρη η Ελλάδα (δυστυχία μας!), όμως βάλτε καλά τούτο στην κάρα σας – εάν η φαιά… πρέντζα που καταλαμβάνει την εγκεφαλική κοιλότητα έχει αφήσει λίγο ελεύθερο χώρο:

ΤΟ ΦΟΥΛΙΣΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ!

Δεν υποτιμούμε κανένα και πολύ περισσότερο τους συμπολίτες σας. Αυτό το κάνετε με ιδανικό τρόπο εσείς, υποτιμώντας τη νοημοσύνη τους και προσπαθώντας να τους εντάξετε στη διελκυστίνδα μιας στείρας αντιπαράθεσης με τους Μεσολογγίτες, χάριν των προσωπικών σας πολιτικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων.

Εξηγούμεθα για να μην παρεξηγούμεθα, δεδομένου ότι οι κυκλοφορούντες βαρυκέφαλοι δεν είναι ευάριθμοι. Δεν μπορεί το Φουλιστάν να γίνει Μεσολόγγι διότι ούτε ο χρόνος ξαναγυρίζει ποτέ πίσω, ούτε η Ιστορία ξαναγράφεται. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που και τα Σκόπια δεν μπορούν ποτέ να γίνουν Μακεδονία, όποιο όνομα και αν πάρουν, όσα αγάλματα και αν φυτέψουν σε πλατείες και συντριβάνια. Ούτε το Αρκαλοχώρι μπορεί να γίνει Αρκάδι, ούτε και τα Σούρμενα Θερμοπύλες! Η διαφορά μας, το παραδέχεστε ή όχι, δεν είναι ποσοτική αλλά ποιοτική. Είναι σαν τη διαφορά του «αρχοντοχωριάτη», στο ομώνυμο έργο του Μολιέρου, με τον πραγματικό άρχοντα. Όπως τη διαφορά τους δεν μπορούσαν να τη γεφυρώσουν τα χρήματα του πρώτου, έτσι και μεταξύ μας δεν μπορεί να τη γεφυρώσει το μέγεθος των εκλογικών καταλόγων. Ή, για να στο πω πιο μεσολογγίτικα, χρησιμοποιώντας τους στίχους του συμπατριώτη μας Κωστή Παλαμά: «Η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Κάντε μια αναγωγή σε επίπεδο των πόλεων και έχετε την απάντηση. Γκέκε στουρναρότατε;

Επειδή δεν τρέφω μεγάλη εκτίμηση στην ποιότητα των συνειρμικών σας διεργασιών – κρίνοντας από το κείμενο της ομιλίας σας – προκειμένου να μην διολισθήσετε σε λάθος συμπεράσματα περί ημετέρου… ρατσισμού (… φουλοβοφία και τα τοιαύτα) – σας ξεκαθαρίζω ότι τα ποιοτικά στοιχεία που ισχυριζόμαστε ότι χωρίζουν τις δύο πόλεις δεν βρίσκονται στα… μιτοχόνδρια, αλλά σχετίζονται με τους αγώνες, την παράδοση, τον πολιτισμό σε βάθος 250 χρόνων και στην αύρα της λιμνοθάλασσας. Το Μεσολόγγι κατάκτησε την αίγλη του, την ιερότητά του, τον θαυμασμό και τον σεβασμό όλου του κόσμου με το αίμα του. Αντίθετα με όσα ισχυρίζεσθε στην αήθη ομιλία σας, δεν του χαρίστηκε και δεν του δόθηκε τίποτα που δεν το άξιζε. Τουναντίον, ο πολιτικός καιροσκοπισμός, η ψηφοθηρία, η αναξιοκρατία, η ζηλοφθονία και η πολιτική μικροπρέπεια το απογύμνωσαν από τα δικαιώματά του. Σε ό,τι αφορά τη διαφορετικότητα τού… DNA μας, που έγραψε ο πρώην δήμαρχος Π.Κ. απαντώντας στα βλιτώδη λεγόμενά σας, μην το πάρετε κατάκαρδα ή τοις μετρητοίς, όπως, δηλαδή, το πήρε ο εν Μεσολογγίω γεννηθείς και εν Αγρινίω διαβιών συμφούλης σας Γ.Σ. ο οποίος το θεώρησε σαν έκφραση… ρατσισμού! Συγκρατηθείτε φούληδες! Δεν διαθέτουμε… φούρνους, πλην των αναγκαίων για το καθημερινό μας ψωμί, ούτε και ο «ΑΣΤΙΓΞ» διέθετε ποτέ καμμιά γραμμή παραγωγής φουλοσαπώνων! Τέλος, δεν πιστεύουμε εις την «ευγονική», διότι παρά τις μακροχρόνιες προσπάθειες που κάναμε για τη βελτίωσή σας, αποστέλλοντας στα μέρη σας… ιεραποστόλους – γαμπρούς (από τους καλύτερους), με λύπη διαπιστώνουμε σήμερα ότι δεν καταφέραμε απολύτως τίποτα! Ήταν σαν να κ’βαλάγαμε τόσα χρόνια νερό με το…παραγάδ’!

Όθεν, τα περί DNA ήταν απλώς μια εκδήλωση του μεσολογγίτικου χιούμορ, που εάν δεν το καταλαβαίνετε μπορείτε να απευθυνθείτε στον Ο.Ο.Σ.Α. και να ζητήσετε κάποια από τις γνωστές… εργαλειοθήκες: “Μπλίκα”, “Νάπα”, “Πεπάνια” κ.ά. Θα σας βοηθήσει και θα σας αναβαθμίσει τα μάλα. Ιδού, λοιπόν, η καθ’ ημάς έννοια του ακρωνυμίου DNA: [D.N.A.=Dropisas Neoplοutoi Ader-foulides]. Αυτό σας το επισημαίνω για να μην μπείτε στον κόπο να υποβληθείτε σε… τεστ DNA. Άλλωστε, απ’ ό, τι ξέρω, εσείς εξοχέστατε δεν είστε αυτόχθων φούλης αλλά επιλήσμων έπηλυς, εκ Μακρυνείας καταγόμενος (και αυτή σφετερισμένη από το Μεσολόγγι!). Αναρωτιέμαι πόσο κόμπλεξ μπορεί να κουβαλάει κανείς μέσα του ώστε να μη γράφει στο βιογραφικό του τον τόπο όπου γεννήθηκε! Λότο γαρ η ψυχή των απολωλότων!

Δεν θα συνεχίσω με το υπόλοιπο κείμενο της ομιλία σας, όπου κάνοντας το άσπρο μαύρο, οι προκομμένοι φούληδες καταπιέζονται και αδικούνται από τους αχαΐρευτους Μεσολογγίτες που ζουν περιμένοντας εξ ουρανού το κρατικό μάννα, ενώ εργάζονται υποχθονίως για την απογύμνωση του Φουλιστάν από υπηρεσίες και ιδρύματα! Εξοχότατε, εάν απορείτε που πήγε η αεροπορική βάση και το πανεπιστήμιο που έφυγαν από την επίκράτειά σας, καλό είναι να μάθετε την αλήθεια: τη μεν αεροπορική βάση τη βολέψαμε στο σάλτσινο που βρισκόταν πίσω από το γήπεδο, το δε πανεπιστήμιο στεγάζεται στα κτήρια των πρώην εκπαιδευτηρίων «Μακαρονού» μέχρι να ευρεθεί καλύτερος χώρος. Εάν κάθε τόσο βλέπετε μαχητικά αεροπλάνα πάνω από το FIR του Φουλιστάν, πρόκειται για τον Πρεβεζάνο και το Μινελή που το πάνε φιρί φιρί να σας σπάσουν τα νεύρα!
Αλήθεια, πότε κοιταχτήκατε για τελευταία φορά;

Ολοκληρώνοντας τον σχολιασμό του ντελιρίου σας, επισημαίνουμε την «ύβριν» που διαπράξατε λέγοντας πως το Μεσολόγγι ..υποτίθεται ότι κάποτε ήταν ένας ιστορικός χώρος! Έπρεπε να ζήσουμε για να τ’ ακούσουμε κι αυτό! Ότι, δηλαδή, το μέρος της Επανάστασης που αφορούσε στο Μεσολόγγι, κατά τον κύριο φουλοδήμαρχο, δεν ήταν παρά μια… εικονική πραγματικότητα! Τουτέστιν, παραμύθια της Χαλιμάς! Μήπως τα “ιστορικά” ρεπουσοκείμενα δρουν και αναδρομικά; Ας αποδώσουμε την ισοπεδωτική αυτή αποστροφή της ομιλία σας, κύριε ταγαροταγέ, στον ελλιπή χειρισμό της ελληνικής, όπως αυτό προκύπτει από τους μπόλικους σολοικισμούς σας. Ας το πάρει, λοιπόν, ο Αχελώος!

.

Επίλογος

Εξοχέστατε κ. Grande Maire de Foulistande

Αφού κάνατε το μοιραίο λάθος να ανοίξετε την κερκόπορτα των εδρών ας πιούμε το πικρό ποτήρι μέχρι το τέλος, προς χάριν των επερχομένων γενεών, της υστεροφημίας μας και της ιστορίας. Θα επιχειρίσουμε εδώ ένα ιστορικό συμβιβασμό και θα προτείνουμε μία τίμια μοιρασιά, όπως θα ταίριαζε σε καλούς γείτονες που θέλουν να συνυπάρξουν ειρηνικά, μιας και δεν μπορούν να βγάζουν τα μάτια τους στο διηνεκές. Είμαι πεπεισμένος πως θα συμφωνείτε και εσείς.
Λοιπόν, ξεκινάμε. Η έδρα του Εφέδρου  σας ανήκει… αξιωματικώς! Πάρτε την και σε καλή μεριά! Θέλουμε όμως την έδρα του Μουνίμου! Κακώς την κρατάτε, χωρίς να διαθέτετε καν στρατόπεδο, και λυπούμεθα ειλικρινώς που θα σας την στερήσουμε. Αυτό μάλλον θα αποβεί προς αμοιβαίον όφελος γιατί ούτε εσείς θα ξανακόψετε πίτα, ούτε εμείς θα ξαναμπούμε στον κόπο να ανασκευάσουμε τις αβελτηρίες σας! Δικιά μας, λοιπόν, αυτή. Του Δικηγόρου, φαντάζομαι θα την έχετε από χρόνια. Κρατήστε την μιας και μας έχετε βουτήξει και εκείνη του Εφετείου. Δική σας λοιπόν του Δικηγόρου. Πάρτε και του Ντόρου, μιας κι έχετε έντονο κυκλοφοριακό. Και του… Ζωτικού Χώρου δική σας για να μην ισχυρίζεστε ότι σας πνίγει το Μεσολόγγι. Πνίξτε τους όλους! Αν πνίγετε και κουνέλια, σας χαρίζουμε και την έδρα του… Στιφάδου. Κρατάτε την έδρα του Ποδοσφαίρου, αν και ιστορικώς διαθέτουμε τους τερματοφύλακες με την καλύτερη… Έξοδο (π.χ. Ασημάκης) και σας αφαιρούμε την έδρα της Διαιτησίας διότι κατά το παρελθόν είχατε επιδείξει τάσεις… διαιτητικής ωτοφαγίας. Για την έδρα του Φραγκοράπτου δεν σηκώνουμε κουβέντα. Την διατηρούμε στη μνήμη της αειμνήστου Τριάδος. Σαν αντιστάθμισμα σας αφήνουμε την έδρα του PRIDE (Υπερηφάνειας). Λόγω της πληθυσμιακής έκρηξης που έχετε θα την χρειαστείτε οπωσδήποτε. Κρατήστε την, λοιπόν, με όλες τις έδρες της. Κρατάμε την έδρα του Μητροπολίτου (μέχρι να επιστρέψει ο Συμεών) και του Καλογήρου, λόγω Άϊ-Συμιού. Δική σας η έδρα του Καντηλανάπτου και, ιδίως, του Νεκροθάπτου, όσο και αν ρίχνουμε τον Καψάλη και τον Ντάνο! Διατηρούμε την έδρα της Ιστορίας και σας αφήνουμε το παράρτημα της… Παραχάραξής της. Κρατάτε του Καπνού και μας δίνετε της Φούντας. Σας επιστρέφουμε της Πίπας, γιατί συνοδεύει εκείνη του Καπνού. Και της Παρλαπίπας δική σας, τιμής ένεκεν για τα πολιτικά σας κνώδαλα. Της Τσίπας, ως αχρείαστη που σας είναι, την κρατάμε. Κρατάμε την έδρα των Μεταπρατών και σας αφήνουμε την αντίστοιχη των Προαγωγών. Από αυτούς ενδέχεται να προαχθείτε και σε πρωτεύουσα εάν τους πείσετε να ασχοληθούν ενεργότερα με την πολιτική. Εκ συναφείας κρατάτε και την των Ιεροδούλων. Παρά την κρίση όλο και κάτι θα περισσεύει από το ΕΣΠΑ! Σε μας μπορείτε να αφήσετε ένα παράρτημα. Διαθέτουμε για στέγαση το καινούργιο νοσοκομείο. Για τις υπόλοιπες έδρες μπορούμε να ορίσουμε ομάδες εργασίας. Για να μην λέτε, σαν τη Μέρκελ, ότι τεμπελιάζουμε! Και να μην μας έρθετε το φετεινό καλοκαίρι για λασπόλουτρα˙ μας έχετε ήδη πάρει και την έδρα του… Βούρκου!

 

Σαλτσινέστατα δικός σας

Φ.

[Ένθα Φ ≠ φούλης]

Υ.Γ.
Ταγαρότατε άρχοντα, τη λέξη Πρωτεύουσα ξεχάστε την και θεωρήστε την ως εσαεί αλαργεύουσα! Η… Βασιλεύουσα, λόγω… βασιλόπιτας, θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση, αλλά κάτι τέτοιο θα προκαλούσε, μελλοντικά, σύγχυση με τη Νέα Φιλαδέλφεια, όταν με το καλό χτιστεί η… «Αγιά Σοφιά». Ανοιχτές παραμένουν οι προτάσεις για… Ζηλεύουσα, Κλαδεύουσα, Εκμαιεύουσα, Εδρομαζεύουσα, Καπηλεύουσα κ.ά. Προσωπικώς, επειδή πολύ μας τα έχετε σκοτίσει θα πρότεινα το… Πασπατεύουσα!

 Κάντε κλιη εδώ >> ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ εάν θέλετε το κείμενο σε μορφή PDF

 

 

ΠΑΝΟΣ ΠΑΣΣΙΣΗΣ – ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

.

ΟΨΗΣ ΘΕΣΗ

 

 

Η ιστορικός τέχνης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο του καλλιτέχνη Πάνου Πασσίση:

«Όψης Θέση – Ο θεατής μπροστά στο έργο του Πάνου Πασσίση, υποβάλλεται αυτόματα σε ένα τρισδιάστατο αινιγματικό παιχνίδι που στήνουν οι κρυμμένες έννοιες  – μέσα στην ατμοσφαιρική αμφισημία τους – . Ο γρίφος φορμαρισμένος στην τέλεια γεωμετρία του, μοιάζει πλήρης, συμπαγής, στιβαρός και υποταγμένος στον κανόνα. Κι ας θέλει ο πάντοτε υπαρκτός γαλάζιος ορίζοντας να κατευθύνει – απ’το βάθος – στην έξοδο.

Στο έργο του Πάνου Πασσίση, ο σουρεαλισμός συναντά την αφαίρεση και μετατοπίζουν μαζί το βάρος της γεωμετρικά δομημένης φόρμας στο κυρίαρχο, συμβολικό νόημα των συσχετισμών. Η δυναμική οργάνωση των ενεργειών της συνεχούς κατασκευής των χώρων μέσω της αρχιτεκτονικά ορισμένης διάρθρωσης των διαδοχικών επιπέδων της καθετότητας και των ευκίνητων διαγωνίων – σε διακριτή απόκλιση από την οριζόντια γραμμή – προσδίδουν στο έργο του ένταση, δυναμισμό και μια στέρεη ενεργητικότητα , ενώ συντελούν συνδυαστικά και ταυτοποιημένα στην τελική «υπέρβαση του απόλυτου».

Ποιό είναι όμως το νόημα που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την τυπική διαδικασία της εκτέλεσης; Γιατί η Τέχνη στην εννοιολογική αναγωγή της, ταυτίζει την ίδια την «σύλληψη της ιδέας» η οποία καθοδηγεί σαν πυξίδα και θρέφει την καλλιτεχνική δημιουργία με την ίδια την «μηχανή» που παράγει Τέχνη – με την εκτέλεση να θεωρείται η τυπική διαδικασία της υπόθεσης ( Σολ Λούιτ, «Παράγραφοι πάνω στην εννοιολογική τέχνη»).

Στην ζωγραφική του Πάνου Πασσίση, πίσω από το πλάνο παιχνίδισμα των γεωμετρικών σχημάτων με την φορμαλιστική ακρίβεια και την καθαρή χρωματική απόδοση των επιφανειών, βρίσκεται η δική του «Έννοια της Επιθυμίας» (Panos Passisis, «The Notion of Desire»). Όπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης σημειώνει : «Σε μια συνεχή προσπάθεια να κατανοήσω πώς τα πράγματα, οι άνθρωποι και ο κόσμος κινούνται , αλληλεπιδρούν και αναπτύσσονται γύρω μου, αισθάνομαι την επιθυμία να εκφράσω αναλογίες, συσχετισμούς και συμπεράσματα που όλοι διαμορφώνουμε με σκοπό να κοινωνικοποιηθούμε, να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε, πνευματικά και πρακτικά».

Στο έργο του, πρωταγωνιστές τα συμβολικά τοπία δράσης ευφάνταστων σχηματοποιημένων γεωμετρικών δυναμικών που αλληλεπιδρούν, δημιουργούν περάσματα κι άλλοτε γεφυρώνουν μέσα στην σταδιακή ένωση τους, σαν κομμάτια ενός αλλιώτικου πάζλ. Μέσα από εμπόδια, φιλτραρισμένα πλαίσια – πύλες, έκδηλα σημεία αναφοράς, ανοδικές σκάλες και μηχανικής κατασκευής – εξυψωμένες στο μετέωρο  – προβλήτες, τα  γυμνά από ανθρώπους τοπία,  ξετυλίγουν , αποκωδικοποιούν τον γρίφο. Κι ο γρίφος δεν είναι άλλος από την ίδια την εκπλήρωση της «Επιθυμίας», η οποία επιτυγχάνεται μέσα από ένα σύστημα πολυσύνθετων μηχανισμών σε διασκελισμό, αντιδιαστολή και συμβατότητα.

Ο θεατής στέκεται μπροστά στο έργο. Γίνεται ο διανοητικός παρατηρητής – συμμέτοχος μιας παράξενης, μεταφυσικής κατάστασης. Αυτής, της Θέσης των Όψεων , που εναλλάσονται διαρκώς μέσα στην συνεχή εξέλιξη τους και μέσα στον παράδοξο υπαρξισμό τους.»

 

Πηγές:
Τόνυ Γκόντφρεϋ, Εννοιολογική τέχνη, Ελληνική έκδοση Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε,
Αθήνα 2001
Άλκης Χαραλαμπίδης, Η Τέχνη του 20ου αιώνα, Τόμος Ι, University Studio  Press, Θεσσαλονίκη 1990

Πληροφορίες

Τοποθεσία: Πινακοθήκη-Γλυπτοθήκη της art-idea στο κέντρο Τέχνης Καστέλας, Καραγιώργη Σερβίας 3, Καστέλα

Ημερομηνία: Έναρξη: Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014, στις 20.00
Διάρκεια: 5 – 14 Δεκεμβρίου 2014

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 4221925

«…κάψα μου ο λαός!»

.

Όταν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι στενάζουν και αναστενάζουν, όταν οι περικοπές περιίπτανται σαν Δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, πόσα φαντάζεσθε ότι μπορεί να παίρνει ο καψερός ο Παντελής ο Καψής – υπουργός υπεύθυνος για τη Δημόσια Τηλεόραση – από τον… παντελεήμονα ΄(για τους ημετέρους) δημόσιο κορβανά;

451.250 Ευρώ το χρόνο!

Ιδού το σχετικό ΦΕΚ για του λόγου το αληθές! ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ… όταν πρόκειται για τις τσέπες εκείνων που κατέχουν το πεπόνι και το μαχαίρι. Για τους λοιπούς ισχύει μόνο το μαχαίρι…

.

Αχ, κατακαημένη φτώχεια!

 

ΟΤΑΝ Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΠΑΖΕΙ…

 

Επειδή την Τρίτη που μας πέρασε ο μήνας (Οκτώβριος) είχε εννιά, αλλά κανείς δεν έπαιζε διπλοπενιά στην Αθήνα, μιας και όλοι είχαν μαζευετί να «υποδεχτούν» τη Μέρκελ, καλό είναι να πάμε μερικές δεκαετίες παραπίσω, στο 1986, τότες που ο Αντρέας θεμέλιωνες το «σοσιαλισμό» και έκανε τις πρώτες τρύπες στον Τιτανικό πριν τον βουλιάξει οριστικά ο τιτάνας υιός του.  Δεν μας φταίει ούτε η Μέρκελ, ούτε οι απανταχού τοκογλύφοι. Οι τοκογλύφοι πάντα υπήρχαν και πάντα την ίδια δουλειά έκαναν. Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν, αλλά και για να μην παραμυθιαζόμαστε για το ποιος φταίει, παραθέτουμε το κύριο άρθρο του τότε διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» κ.
Γιάννη Μαρίνου, στο τεύχος της 22ας Μαΐου 1986, υπό τον τίτλο:«Προτιμούμε να πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;».

Με αφορμή την έκθεση του τότε διοικητή της Τράπεζας της
Ελλάδος κ.Δημ.Χαλικιά, ο οποίος μέσω ύβρεων από τις «προοδευτικές»
δυνάμεις [σήμερα ο «προοδευτισσμός» απλώς έχει αλλάξει καφενείο και όνομα] έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνική οικονομία, ο κ.Γ.Μαρίνος έγραφε:…

«Και ιδού πού φθάσαμε: Αντί να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα,
να τρώμε από τα έτοιμα και από τα δανεικά.Αντί να φτιάχνουμε νέα
εργοστάσια, να κλείνομε κι αυτά που υπάρχουν. Αντί να εκσυγχρονίζουμε
τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, να τις αφήνουμε βαθμιαία να καταντούν
παλιοσίδερα. Αντί να βελτιώνομε την παραγωγικότητά μας, να
επιβραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά και την λούφα. Αντί να
προωθούμε τις εξαγωγές μας με καλά και φθηνά προϊόντα, να υπονομεύομε
την ανταγωνιστικότητά τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί
η ελληνική παραγωγή ούτε μέσα στην ελληνική αγορά.

Αντί να ενθαρρύνομε το κέρδος, ώστε να περισσεύουν λεφτά για νέες
επενδύσεις και καλύτερες αμοιβές των εργαζομένων, το εμποδίζομε με
κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών
επιχειρήσεων και την απειλή των μαζικών απολύσεων, αφού οι
βιομηχανικές μας επιχειρήσεις δεν μπορούν πια να επιβιώσουν.

Αντί να στηρίζομε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκομε
με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές
και την κυριαρχία των ξένων στην ελληνική αγορά.

Αντί οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την εθνική παραγωγή με την
εργατικότητα και την συμπαράστασή τους προς τους ομοεθνείς εργοδότες
τους, πολλοί απ’ αυτούς υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας,
καταλήψεις, κοπάνες, νωθρότητα, τσαπατσουλιά και συνεχείς εκδηλώσεις
μίσους τις ντόπιες παραγωγικές μονάδες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα
ξένα προϊόντα και στη δική τους μιζέρια και ανεργία.

Αντί το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα από την
φορολογία, τα διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες σε έργα βιτρίνας,
σε αθρόες προσλήψεις υποαπασχολούμενων, σε επιδοτήσεις, χαρισμούς
οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και σε διαιώνιση της αντιπαραγωγικής
δομής της δημόσιας διοικήσεως και της χρονοβόρας και δαπανηρότατης
γραφειοκρατίας.

Αντί να αναπτύσσομε την παραγωγή και να ενισχύομε την αυτοδυναμία της
οικονομίας μας, το’χουμε ρίξει στον δανεισμό από το εσωτερικό και
κυρίως από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχομε φθάσει στο τραγικό
σημείο να δανειζόμαστε πια κάθε χρόνο 2-3 δισεκατομμύρια δολλάρια από
τους ξένους για να εξοφλούμε προηγούμενα δανεικά.

Αντί να διευκολύνεται η εισαγωγή νέας τεχνολογίας και η ευελιξία των
επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγουν τα οικονομικά αδιέξοδα και το μοιραίο
κλείσιμό τους, αντί να ενθαρρύνεται η υλική επιβράβευση των
προκομμένων και ευσυνείδητων, επιβάλλεται με κάθε τρόπο το αντίθετο.

»Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται
ότι προτιμούν να

καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες
του Τιτανικού.

Και αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και
περιορίζονται.».

Δεν ήταν θέμα προφητείας αλλά απλής ανάγνωσης των αριθμών και στοιχειώδους πολιτικής σύνεσης. Όπου όμως περισσεύει ο λαϊκισμός, τα στοιχειώδη καταντούν πολυτέλεια…